Den US-amerikanske kritiske nyheitstenesta FAIR peiker i dag på det dei meiner er eit døme på alvorleg svikt i det kollektive minnet hos sentrale samfunnsinstitusjonar. Det handlar om den halv-offentlege renommerte Washington DC-baserte kringkastaren NPR som har intervjua leiaren for ein kjend menneskerettsorganisasjon om massakren i moskeen i Christchurch. Sistnemnde hevdar at noko slikt angrep i ein moské aldri tidlegare har funne stad. Og intervjuaren tar dette for god fisk.
Men FAIR minner om fleire døme, eit av dei nyaste i Quebecq i 2017, som fekk stor internasjonal merksemd, eit anna i Den sentralafrikanske repulikken same år og massakrar i Myanmar og Sri Lanka tidlegare i tusenåret. FAIR oppsummerer: «Dette er eit prov på at informasjonssystema våre svikter når det gjeld å fokusere på vald mot muslimar – og følgjeleg den farlege svekkinga av det kollektive minnet vårt.»
Som ivrig lesar av Houellebecq (jaudå) noterer vi oss eit lesarinnlegg av Per Buvik og Knut Stene-Johansen i Klassekampen i dag med tittelen «Serotonin – eller maltrakteringen av Houellebecq». Det handlar om den norske omsettinga som faktisk har uvanleg store avvik frå originalen, ikkje berre er inndelinga i kapittel ignorert, men eit siste kapittel er lagt til! Som om Houellebecq skal ha skrive det.
Nytt 20.3.: I Klassekampen i dag svarer Dagfinn Møller hos Cappelen Damm med å vedgå nokre «blanke linjer» som skulle/skulle ikkje ha vore der. Men noko vi ikkje kan sjå at Buvik & co har klaga på. Likevel skal det rettast opp i nye opplag. At eit kapittel skal ha vore lagt til, nektar Møller for. Vi avventar og vil følgje opp dette etter kvart svært interessante ordskiftet.
Forfattarane av kritikken konkluderar: «Egentlig burde alle som har kjøpt boken bli tilbudt nye og kompositorisk korrekte eksemplarer, som også burde sendes ut til bibliotekene med beskjed om at de gamle må makuleres.»
Vi har mange lesarar i dei andre nordiske landa: Har omsettingane dykkar eit kapittel som opnar omlag slik?: «Det er en hvit liten oval tablett som kan deles i to.» Bruk gjerne kommentarfeltet.
Som ivrig lesar av Houellebecq (jaudå) noterer vi oss eit lesarinnlegg av Per