Biblioteksbladet har i dag to saker om verkeleg alvorlege korona-hendingar i den svenske hovudstaden. I påska døydde ein tilsett på eit bibliotek der «flera larm kommit om stor smittorisk för personalen. Sedan slutet av mars har ett tjugotal incidentrapporter gjorts till kommunen av medarbetare och skyddsombud».
Og etter at verneombodet stansa all verksemd 27. mars, gjekk Arbetsmiljöverket til aksjon og vurderer no å gje biblioteket ei bot på 100 000 kroner. Ein representant for Arbetsmiljöverket «fick rapporter från flera skyddsombud att begärda åtgärder inte genomfördes och att besökare inte höll avstånd. Det förekom trängsel, städningen fungerade inte som den skulle och skyddsutrustning saknades».
Bloggaren, eller meir presist frilansjournalisten, har i dag ei sak i Bibliotekarforbundet sitt tidsskrift «Bibliotekaren» nummer 1/2020, og i nettutgåva: «Berekraft på ramme alvor». Det handlar om berekraft og klima, men også berekraft for biblioteket etter at koronakrisa har lagt seg, men når den økonomiske etterdønningen slår inn over oss.
Konklusjonen er at vi no må sjå på ulike scenario og våge å tenkje dristig. Her er nokre idear som for tida blir drøfta i inn- og utland (sjansen til å få gjennomført det enkelte tiltaket nedanfor vil variere etter kor svekka samfunnet, infrastrukturen og demokratiet blir):
Det er mykje trist og leit i kvardagen denne våren, men den herverande bloggen er no oppe i 35 innlegg med stikkordet «Sagt om biblioteket». Og det meste av dette er klokt og positivt.
825 av dykk kunne lese fleire av dei nye blogginnlegga alt i førre veke. Dei følger nemleg bloggen på Twitter eller Facebook eller har tinga nyheitsbrev på e-post (sjå påmelding borte i høgre kolonna og litt nedover).
På Kulturbyen Oslo les vi i dag at også hovudstaden opnar for bokposetilbod (her heiter det «Bestill & hent»). Men i og med at byen er episenteret i Noreg for epidemien, må dei ha ekstra strenge reglar rundt dette: «Vi kommer til å avtale hentetidspunkt med hver enkelt låner for å unngå kødannelser utenfor bibliotekene. Hentingen vil foregå midt på dagen og på ettermiddagen, slik at folk skal slippe å ta seg til biblioteket når det er mange andre i gatene».
Men det finst alt 160.000 bibliotekbøker ute blant folk, og biblioteket kan derfor ikkje opne for innlevering. Derfor «vil det nok bli tomt for enkelte titler ganske fort. Derfor vil vi også tilby folk å låne bokposer med noen litterære overraskelser i».
På fagforumet Biblioteknorge i 2001 kom det eit spørsmål om reinhald av bøker: «Er det fortsatt støvsuging som er det mest effektive eller er det bedre å bruke “statiske” kluter?»
Underteikna svarte at også her «må vi da også kunne gå til litteraturen, ikke nødvendigvis bare faglitteraturen (025.84?), men Skjønnlitteraturen: Det grunn til å sitere fra Dag Solstads “T. Singer”, side 211 i førsteutgaven, der hovedpersonen, bibliotekaren T. Singer, nettopp har begynt sitt virke ved Deichmanske bibliotek på Hammersborg, et avsnitt som i all sin avslørende og eksistensielle (biblioteks-) gru vil måtte bli stående som et av de sentrale avsnitt i bibliotekarlitteraturen, men som (altså) også vil kunne bringe faget generelt og bokpleien spesielt store skritt framover! Jeg tenker sjølsagt på Singer-trikset, som framgår av de siste setningene i sitatet:
Biblioteksbladet har i dag to saker om verkeleg alvorlege korona-hendingar i den svenske hovudstaden. I påska døydde ein tilsett på eit bibliotek der «flera larm kommit om stor smittorisk för personalen. Sedan slutet av mars har ett tjugotal incidentrapporter gjorts till kommunen av medarbetare och skyddsombud».
Bloggaren, eller meir presist frilansjournalisten, har i dag ei sak i Bibliotekarforbundet sitt tidsskrift «Bibliotekaren» nummer 1/2020, og i nettutgåva: 
På