Ein junidag i 2017 rusla bloggaren i Downtown Chicago og kom til å sjekke nettverka rundt seg 🙂
Dette er relativt gamalt nytt, men EU-forslaget Proposal for a Regulation laying down rules to prevent and combat child sexual abuse kjem no nærmare. NRK Beta har ei sak på dette denne veka, der dei blant anna intervjuar Tjerand Silde ved NTNU. Han seier: «Dette forslaget legger opp til en overvåknings- maskin som vi aldri har sett maken til i demokratiske land, og er det nærmeste vi kommer autoritær kontroll over digitalt innhold på samme måte som de gjør i Kina».
Silde og blant anna teknologen Alec Muffett meiner dette «i praksis vil innebære å lokalt skanne informasjon som skal sendes mellom to personer». Til dømes også mellom lånar og bibliotekar.
Dette kjem fram i ein artikkel frå oktober i fjor; «Nytt lys på nasjonalsangens historie» av Anne Jorunn Kydland (i tidsskriftet Studia Musicologica Norvegica, fritt tilgjengeleg på Idunn.no). Dette er ei utdjuping av den alt svært innfløkte historia om korleis «Ja, vil elsker» blei til.
Bjørnstjerne Bjørnson sin første versjon er frå 1859, men seinare, fram til 1870, endra han delar av teksten fleire gongar. Han skreiv nye vers og tilpassa teksten til politiske hendingar i samtida; frå éin nasjonal krigs- eller konfliktsituasjon til ein annan, så etter kvart til stabilitet og fred, men til slutt påverka av ny unionstrid. Også ulike tonsettarar påverka det endelege resultatet.
Kydland var ein av forfattarane av boka «Historien om ´Ja, vi elsker´» (Oslo: Pax, 2002). Men det nye ho har å melde stammar frå eit tynt, lite hefte med manus, brev og avisklipp som forfattarane ikkje kjende til for tjue år sidan. Men det har heile tida lege i Gunnerusbiblioteket i Trondheim. Der finn vi det no digitalisert: [To Fædrelandssange] / af Bjørnstjerne Bjørson.
Dokumentet kan lastast ned og til dømes inngå i ei lita utstilling i biblioteket? Lisensen er ein av dei rause: CC BY-SA 4.0.
Til slutt: Kydland skriv også: «Sett i verdensperspektiv må det være enestående at en nasjonalsang nevner ordet skam og streifer tanken om manglende solidaritet».
PS 17.5.: Kydland sine funn var framande for Bjørnsonbiografen Edvard Hoem. Etter snøgglesing av første bandet (av fire), Villskapens år : Bjørnstjerne Bjørnson : 1832-1875 (utgitt 2009), finn vi (på side 211) faksimile av éi side av heftet i Gunnerusbiblioteket, men ikkje mange detaljar om korleis sangen «voks fram» gjennom over ti år.
Biblioteket tar saka #librarycase 