Her på bloggen har vi ved fleire høve skrive kritisk, for ikkje å seie harselert, med ulike former for minibibliotek i både offentleg og privat regi. Dei offentlege er ofte måtar å spare på og løpe frå ansvaret for skikkelege bibliotektenester. Dei private uttrykker gjerne ein trong i dei øvre mellomlaga til å demonstrere kulturell kapital.
Artikkelen i Arkitektnytt om eit samisk, nomadisk arkitekturbibliotek på meiar, men som likevel ikkje kan gli på snøen, veit vi ikkje heilt kor vi skal plassere. Men til Chicago skal dei.
Leave a Reply