Orsak, det heiter jo ikkje bokhylla.no lenger, sjølv om URL-en fungerer, men i overskrifta duger ikkje nb.no og heller ikkje det nye, offisielle namnet «Nettbiblioteket». For dette har ikkje Nasjonalbiblioteket (NB) einerett på, og derfor omfattardetmykjeforskjellig anna. Og domenet Nettbiblioteket.no er ikkje i bruk.
Men til saka: Bloggaren blei nysgjerrig på kor viktig bibliotekaren er i samfunnet. Éin veg til svaret kunne vere å fulltekstsøkje i den nemnde basen til NB. Då fekk vi tal vi tenkjer er overraskande høge. Eit søk på «bibliotekar*» gav for dei siste tjue åra 4456 treff i skjønn- og 5118 i faglitteratur. Og heile 1076 treff i barne- og ungdomslitteratur. Pluss 1299 «uklassifisert». Utan at dette betyr at bibliotekarar har hovudroller i desse bøkene. Men å kome djupare i materien er utfordrande, for desse nyaste bøkene er ikkje opne for andre enn forskarar. Ein tur på det lokale biblioteket kan gje eit visst inntrykk, men der må vi bla gjennom kvar bok vi finn på trefflista. Derimot er dei eldre bøkene med treff, 20 302 i alt, mulege å skrutinere. Noko vi kjem til å gjere, innimellom. Mest for moro skuld. Men ein masterstudent kunne vel prøvd seg seriøst?
Men å søkje i denne basen etter litteratur om bibliotek, altså om institusjonen, er ironisk sett ei mykje større utfordring. Her bør du kjenne tittel, forfattar og/eller personnamn, stad, emneord og tema. Kvifor er dette så vanskeleg i biblioteka sin eigen base?! Jo, mange har sikkert støtt på det; …
Tar sjansen på å dele denne bokryggpoesien frå eit universitetsbibliotek i South Carolina då eit søk på Google Foto berre gir éitt treff på ei norskspåkleg side, ei FB-gruppe med 2946 følgjarar, men berre «including 1 of your friends» (som de skjøner, får eg ofte høyre at såg du ikkje at eg delte han for to månader sidan, sløving). Klikk og les.
Det kan fort oppstå rykte om kva tilsette gjer etter stengetid. Klikk og kikk (reprise)
I 2009 på Flashback skreiv ein svensk bibliotekar: «Jag får ofta intrycket av att folk i allmänhet inte har en aning om vad vi som jobbar på bibliotek faktiskt jobbar med. Därför får ni nu möjligheten att få reda på det. … Jag svarar på allt, men förbehåller mig rätten att vara sarkastisk».
På dei elleve åra har det gått i bølgjer, men det har blitt i alt 200 spørsmål, nokre dønn saklege, andre ikkje, men likevel lesbare, i alle fall ein fredag i november.
Dette er ein kategori, stikkord eller tægg her på bloggen. Kvar tysdag (nesten) har vi sidan i sommar presentert ein slik, med tru på at bloggen (også) kan ha verdi som oppslagsverk. «Bibliotekhumor» har vi knytt til i alt 35 blogginnlegg. Her er det stort og smått. Men til dømes fann vi i april, i starten av koronaen, litt trøyst i ein nyare norsk klassikar. Men av ein forfattar som insisterer på at han ikkje driv med humor.
Vi må ha tatt grundig feil då vi her om dagen dødsdømde dei meiropne bibliotektilboda med bakgrunn i korona-epidemien og krav til trygge publikumslokale. For i dag fann vi først dette frå Deichman om berre å «korte ned på ordninga» og så dette frå Eidsvoll bibliotek om klargjering for meirope tilbod. Rett nok med atterhald: «Så fort koronasituasjonen tilsier det… ».
Men det kan vere fleire grunnar til at lånarar ikkje har lyst til å låse seg inn og risikere å vere aleine på kveldstid på Eidsvoll bibliotek.
Ein stad går likevel grensa. Klassekampen sept 2018.
I forsvaret av kunnskapsbiblioteket har vi her på bloggen vore med på å reise tvil om såkalla x-utlån frå folkebibliotek, alt frå kakeformar via fiskestenger til el-syklar.
Men i svenske Karlstad opererer dei i alle fall med «hållbarhet» som kritierium når dei skal ut på denne galeien.
Vi framsnakka ein bibliotekblogg i går, og då tar vi ein til med det same, ein som passar bra på ein fredag, nemleg bloggen «Trangt i hylla», med undertittelen «Kassering med glimt i øyet». Utgjevarar er Vikengeriljaen*, med ei viss Jannicke Røgler som sjefsbloggar.
* Vi hadde verkeleg ikkje trudd at rebellar som den tidlegare Buskerudgeriljaen så lett hadde kapitulert for Sanner sitt Sanselause Samanslåingsstrev! Dei kan umuleg ha fått med seg østfoldingar på dette 😉
Feilstavinga av «bibliotek» – med berre éin i – på eit skilt av stein ved Frosta bibliotek har vel snart gått verda rundt, etter at blant anna TV2 klinte til. Feilen vil bli retta, men så billeg som råd, med ei pålimt metallplate.
Men dei er ikkje aleine. På Atekst finn vi 246 «biblotek», med 2012 som «topp-året» og då med Østlandets Blad som den klare «vinnaren».
Men apropos: I Kristiansand er feilstava sykkelvegskilt kunst og ikkje fake news. Ei sak for biblioteket!
Og apropos: Her i Moss har denne medvitne fotomanipulasjonen på skiltet om byens tusenårsstad, oppdaga av bloggarens svenske tremenning, aldri blitt retta.
«Lei kona? Lei kano!». Ein gong på ironiens 1990-tal kunne vi lese dette på eit reklameskilt for kano- og kajakkutleige i ein østfoldby på fire bokstavar. Tretti år seinare, når no pendelen har slått motsett ut, til dei lett-krenkelege sin fordel, er slagordet sjølvsagt blitt umuleg. Og burde vore dobbelt umuleg for bibliotek som måtte innføre det same tilbodet. Om dei då ikkje vel å bryte gratisprinsippet. For å seie det slik.
På fagforumet Biblioteknorge i 2001 kom det eit spørsmål om reinhald av bøker: «Er det fortsatt støvsuging som er det mest effektive eller er det bedre å bruke «statiske» kluter?»
Underteikna svarte at også her «må vi da også kunne gå til litteraturen, ikke nødvendigvis bare faglitteraturen (025.84?), men Skjønnlitteraturen: Det grunn til å sitere fra Dag Solstads «T. Singer», side 211 i førsteutgaven, der hovedpersonen, bibliotekaren T. Singer, nettopp har begynt sitt virke ved Deichmanske bibliotek på Hammersborg, et avsnitt som i all sin avslørende og eksistensielle (biblioteks-) gru vil måtte bli stående som et av de sentrale avsnitt i bibliotekarlitteraturen, men som (altså) også vil kunne bringe faget generelt og bokpleien spesielt store skritt framover! Jeg tenker sjølsagt på Singer-trikset, som framgår av de siste setningene i sitatet:
Biblioteksongdiktar Tore Berger syng i eit bibliotek
Det er helg og ein må inniblant slappe av oppi alt Korona-alvoret. Med biblioteksongar. Lesarane av denne bloggen kjenner til mange songar, dikta av bibliotekfolk med lyriske talen … ambisjonar. Dei aller fleste svært bibliotekpolitisk korrekte. Men faktisk har også seriøse artistar prøvd seg i sjangeren. Her kjem tre av dei; to norske og ein svensk.
Lenge gjekk «Du må ha ei bok for å finne gleden» for å vere landets beste biblioteksong, men denne er også ganske prydeleg og trad. Finn Evensen (Bjelleklang) gjorde låta, men Trond Granlund gjorde henne kjent under opninga av Lørenskog bibliotek sine nye, flotte lokale i 2011. De finn teksten på side 9 i Bibliotekforum nr. 5 frå 2011.
Men så tipsar medbloggar og bibliotekaktivist Mikael Böök meg i dag om ein skikkeleg lang og god bibliotekballade!: «Upplands Väsby bibliotek 1887 – 2015». Ex-proggrockar Tore Berger er ansvarleg for tekst, melodi og framføring. Her får vi ein spydig versjon av heile livshistoria til eit konkret bibliotek i ein forstad til Stockholm! Utgangspunktet for songen er at biblioteket har visse problem, blant anna med kombinasjonsbibliotek og at lokala er på andre høgda, i alle fall var dei det i 2015. Og det ser ut til at dei i dag berre delvis har kome ned på gateplan.
Blant alt som skjer gjennom dei 17 versa, er det enkelte ting som er spesielt interssante for oss her i landet, som til dømes …
Her på bloggen har Trine Skei Grande fått gjennomgå for mykje, og det meste har vore vel fortent, men her og no skal ho berre få ein streng peikefinger om å hugse å be om sitatsjekk og gjennomlesing av alle intervju.
Den tidlegare kultur- og no kunnskaps- og integreringsministeren må ha gløymt å be om dette då både Vårt Land og Dagbladet i kvart sitt intervju for to år sidan gav inntrykk av at ho ordnar boksamlinga si etter ISBN-nummer, «for å ha oversikt». Bibliotekarar og andre bokfolk ser då føre seg bøkene oppstilte etter desse ganske uinteressante nummera, i praksis blir det etter nasjonalitet og forlag. Og gjenfinning etter ISBN-nummer er for folk med Magnus-Carlsen-minne.
Men først i dag, i eit større heime-hos-intervju på Nrk.no, får vi forklaringa på samanhengen mellom ISBN og å halde oversikt over samlinga:
Carina Elisabeth Beddari, litteraturkritikar i Morgenbladet, fekk fredag opne luke nummer 13 i julekalenderen til BOK365. Kalenderlukeopnarane er blitt spurde om kva som er den finaste julegåva dei har fått, men Beddari vende på flisa: « … den beste julegaven jeg har gitt var et nakenbilde jeg la i en tidsskriftshylle på biblioteket, for så å sende hyllekoden til mottakeren. Man kan egentlig selge narkotika via de minst besøkte bibliotekshyllene. Så bruk biblioteket!»
No i desember har observasjonar av slik på-kanten-bibliotekbruk auka sterkt; det starta med filming på «et av Nord universitets biblioteksområder», sjå bloggposten 2.12. Er dette ein trend? Bruk kommentarfeltet 🙂
På 
