Dette er den indirekte konklusjonen til Morgenbladets Gaute Brochmann når han skriv om den nye bibliotek-bank-bustadblokka på Sand i Nord-Odal. Overskrifta er ikkje mindre storslått: «Den mest imponerende bygningen som ble oppført i Norge i 2020, står i Nord-Odal». Om de ikkje kan opne MB-saka, har fylkeskommunen eit oppslag frå opninga i september. For ikkje å seie fotoserien i BS Eurobib sin eigenreklame.
Konkret seier Brochmann: «Mitt tips er at de ekstra kronene nordodølingene la i Samling [som bygget heiter, vår merknad], kommer til å betale seg med renter og renters rente» (no har han kanskje ikkje følgt med i avisa Glåmdalen så godt som oss, der vi til dømes hugser korleis kommunen måtte setje ned prisen på leilegheitene med førti prosent for å få fart på omsettinga, men pytt …).
Kor som er: Når vi ser på nye norske bibliotekbygg dei siste åra (ta Deichman i Bjørvika og Stormen i Bodø) og ikkje minst fleire av dei som er på beddingen (ta Skien! Sarpsborg? Lillestrøm?), opplever vi eit gjennombrot for biblioteket som …
… den fysiske Møteplassen med stor M. Kjøpe- og bydelssentra står i kø etter å få bibliotek, og Vinmonopol, innafor veggane. Samtidig er den nye bibliotekarkitekturen blitt eit «mem» når vi ser på signalbygg som i Nord-Odal og dei tidlegare nemnde i Oslo og Bodø. Også løfta fram av Dokk1 i Aarhus.
Så står det «berre» igjen at innhald, kompetanse og tenestenivå held følgje …
PS: Arkitektane i Nord-Odal, Helen & Hard, er dei same som teikna biblioteket i Vennesla, men som underteikna i sin tid tillot seg å kritisere, tydelegvis såpass bra at Arkitektnytt valde å ta det inn hos seg. Men i Nord-Odal har ikkje H&H repetert dei viktigaste ankepunkta våre frå Vennesla, dei ekstremt oppstykkande og lite fleksible limtrereolane.
Leave a Reply