«Andrew Carnegies filantropi», karikatur i magasinet Puck av Louis Dalrymple, 1903. Offentleg eigedom, Wikimedia.
Bloggaren, eigentleg ex-bloggaren, hadde fredag dette lesarinnlegget i Klassekampen, ein liten replikk til ei heilside av ein av avisas aller tyngste økonomi-skribentar:
“Økonomiprofessor Erik S. Reinert forsvarer filantropi i Klassekampen 23. august: “… uten dem hadde verden vært et litt mindre åpent sted”. Ja, kanskje “litt”, men likevel ein replikk når det gjeld magnaten Carnegie sitt “viktigste prosjekt” for drygt hundre år sidan; oppføringa av “2.509 biblioteker – med flott og varierende arkitektur”:
Etter at eit av desse blei opna i Atlanta i 1902, gjekk det 19 år før dei fekk på plass eit for dei farga i byen. Eitt anna blei opna i stålbyen Braddock, Pennsylvania, i 1888, men ifølgje historikaren Paul Krause, var det først etter at Carnegie hadde knust fagforeininga ved stålverket ved hjelp av steikebrytarar og vaktselskapet Pinkerton. Han gjorde det ved å gi “dei angrande arbeidarane sine eit bibliotek og kalle det eit monument over samarbeidet sitt med dei”. Kjelde: “Confronting the Democratic Discourse of Librarianship – A Marxist Approach” av Sam Popowich, 2019” (mi omsetting).
Kort og godt, synast no eg, sjølv om eg lar Reinert få siste ordet. Han seier jo ikkje imot meg.
Men dette er eit høve til å utdjupe eit interessant tema. Og i fleire retningar:
read more »
Frå «baksideteksten» av Leif Berstad i Klassekampen i dag:
Biblioteket tar saka #librarycase 
