>> Sjå også fråsegna frå IFLA om Afghanistan
No lurer mange (men ikkje alle) på om Taliban har endra seg sidan sist, om dei har blitt meir tolerante i høve til dei ikkje hundre prosent rettruande og til motstandarar lokalt og globalt. Mens vi ventar kan vi lese ei bok som blant anna Deichman i har i hyllene: «The Poetry of Taliban».
Morgenbladet skreiv blant anna dette då boka kom ut i 2012:
«Dette er bare menn som skriver poesi og er talibanere. De snakker om ting som opptar dem, noen ganger på svært kunstnerisk vis, andre ganger på et svært enkelt språk», sier redaktør Felix Kuehn om poetene til The Bureau of Investigative Journalism. Han hevder poesien forteller mye om tankesettet til de stolte og ofte dypt emosjonelle Taliban-krigerne. Den norske terrorforskeren Thomas Hegghammer sier seg enig. «Dette kan være den første poesisamlingen av strategisk betydning».
Utan å ha opna boka kan vi ikkje seie om ho også inneheld hyllingsdikt om øydelegginga av folkebiblioteket i Pul-e-Khumri i 1992. Så seier Wikipedia: «The library contained over 55,000 books and old manuscripts and was considered by Afghans as one of the most valuable and beautiful collections of their nation and their culture». Edgardo Civallero (gamal kjenning på bloggen) skreiv om dette i nettidsskriftet «Information for Social Change» (sjå lenke nedanfor i Blogroll): «When memory is turn into ashes…», gå til Part 3.
Ikkje veit vi heller om poetane skriv om …
… den stolte sprenginga av buddhastatuane i Bamiyan. No skal visst Taliban ha blitt ekspertar på den aller nyaste teknologien, så dei enkelt også kan slette dei holistiske kopiane, om dei vil.
Den spennande US-amerikanske bibliotekbloggaren Kathleen McCook presenterte nyleg nokre smakebitar frå ei anna bok av Felix Kuehn og kompanjongen Alex Strick van Linschoten: «The Taliban Reader» (som finst på HumSam i Oslo). Her handlar det faktisk om oppretting av eit bibliotek – med dokument og artefaktar frå jihadist-rørsla på 1980-talet.
Biblioteket tar saka #librarycase 
Leave a Reply