Framandordbok moden for kassering (klikk og kikk)
Éin ting er det praktiske og det politiske ved å opne biblioteka igjen. Ein annan er det mentale, brukaranes haldningar og kjensler etter tre-fire månaders stenging. I Morgenbladet 24. april under tittelen «Finst det ein normal menneska kan venda tilbake til?» skreiv Gudmund Skjeldal blant anna:
«Politikarane seier at dei tenkjer mykje på samfunnsøkonomien og verksemdene, at dei ikkje må gå konkurs akkurat no, at folk må ha arbeid å gå tilbake til. Men eg tenkjer på heile det sivile samfunnet; bibliotek og idrettslag og loppemarknader og for så vidt kinoar og teater og konsertar, del av det ein kallar kulturlivet. Kor lenge kan slike møteplassar vera stengde utan at kjenslene våre for dei så å seia går konkurs? Eg tenkjer ikkje berre på at vanane våre blir endra, men at ungar og vaksne rett og slett får andre kjærleikar – knytt til eit meir isolert inneliv. Er det gjeve at ein vender tilbake til ein normalsituasjon i så måte? Ein kan gløyma den tonen som lokka ein til symjetreningar, den songen på kinoar der ein delte opplevinga med andre».
Biblioteket tar saka #librarycase 
Leave a Reply