Som aktiv tvittrar har Trump sikkert etterlate seg mange fleire «dokument» enn nokon annan US-amerikansk president, men ifølgje The Guardian har han hatt eit anna tilhøve til vanlegare arkivalia. Éin ting er at han hadde som vane å rive i filler dokument han ikkje likte, men der meir samvitsfulle i staben var raske med å tape dei saman igjen. Men i tillegg valde han å ikkje sende fleire viktige elektroniske dokument til arkivet. Dette kan no skape problem i riksrettsaka mot han, men i tillegg kan det eigne biblioteket som tradisjonelt blir oppretta etter avgåtte presidentar, ende opp med store hol i samlingane.
Vi lenka i desember (også då på ein fredag) til ei sak om eit ambisiøst arkitektutkast til dette framtidige biblioteket, men illustrasjonen vår i dag viser eit bibliotek av det litt enklare slaget.
Norsk rikspresse og kringkasting bryr seg sjeldan om noko viktig når det gjeld bibliotek; ikkje om e-bok- og lydboktilgangen som er nær null, ikkje om den svært varierande standarden rundt i kommunane, ikkje om den øyremerka koronastøtta som ikkje kjem og som alt i år vil gjere det urimeleg tungt å kome tilbake til før-pandemisk nivå.
Men svære oppslag blir det, og då går avishusa gåsegang, når bibliotek til dømes følgjer bibliotekprinsippet om sjølv å avgjere kva dei vil stille til rådvelde, og når dei tillet seg ikkje å boikotte ei feiring av viktige barne- og ungdomsbøker fordi forfattaren privat har sagt noko som nokre seier dei kjenner seg veldig krenka av.
Sidan vi ikkje har tilgang til det aller meste av Aftenposten og ikkje orkar å leite meir etter FB-gruppene der debattane skal ha gått, avgrensar vi oss til vere heilt einige med BF-leiar Veronicha Angell Bergli i eit Aftenposten-innlegg (som gjekk klar av betalingsmuren):
Biblioteket tar saka #librarycase 